Kimden mi bahsediyorum ? Tabi ki de gurbette yaşayan Trabzonsporlulardan. Ancak bu zamanlarda istediklerine ulaşıyorlar. Avrupa’nın çeşitli şehirlerinde, kilometrelerce uzakta belki de rüyalarına giren şehre dönüş yolu başladı.
Dönüş başladı ama gelmeyende var, hasretle gün sayıp o anı bekleyen ve hayatında bir şeylerin ters gittiği zamanlara denk geldi bu tarih, ama yılmadılar dik durdular, biliyorlardı kaderleri buydu. Bu şekilde yaşamaya alıştılar.
Bazıları da var takımın avrupa hazırlık kampı için tatil programını değiştiren, biletini erteleyen. Sırf takımı görebilmek, oyuncularla fotoğraf çekilebilmek, özlemini gidermek için. Havaalanında karşılamaya gidecek olanlar bile var. Tarifi imkansız bir sevgi bu. Onların duygularını anlayabilmek çok zor. Onlar gibi olmak istemeyen çok kişi bulabilirim.
İşi gücü olan,
tatile gitmesi zor olanları da var bu kişiler arasında. Ne yapmalı ne etmeli
diye düşünen, çaresizlik duygusunu en üst seviyede yaşayanların bile tek ilacı
Trabzon ve Trabzonspor !
Yurt dışında
yaşayan Trabzonlu olmayıp Trabzonspor’u tutanlarda var. Hayatında Trabzon’u
görmemiş ama bir Trabzonlu gibi şehri ve takımı seven, takımın yurt dışı kampı
için ülke değiştiren taraftarlardan bahsediyorum. Zoru ne bu insanların ? Tek cevabı var o da ; Bitmeyecek olan
sevdaları…
Şunun da
bilincinde hepsi ; Gün gelecek bu güzel zamanlarda bitecek. Yine evlerine,
okudukları, yaşadıkları, para kazandıkları topraklara dönecekler. Önümüzdeki yaz
için yine gün saymaya başlayacaklar, özlemler yine artacak her sene bu şekilde
devam edecek. Bir nebze olsun özlemlerini dindirecek bir şey var. O da
yastığının altında sonsuza dek duracak hatıra fotoğrafları…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder