Karanlıktan Aydınlığa Nikola Tesla

       Bugün 10 Temmuz 2015. Bundan tam 159 yıl önce 1856 da 20.yüzyılın en büyük mucitlerinden biri, geceyi gündüze çeviren adam Sırbistan da dünyaya geldi.  Yaklaşık 200 patente sahip olan çağın en önemli adamı Nikola Tesla

   Nikola Tesla; gündelik yaşantımızda kullandığımız hayatımızı kolaylaştıran, tek bir dokunuşla istediklerimiz yapmamızı sağlayan aletleri, elektronik eşyaları, aklınıza gelebilecek her  türlü cihazın temelini oluşturan çalışma prensiplerinin sahibi. Fikri olmadığı, imzası olmadığı çok az yer var.

   İlkokul çağlarımız da öğretmenimiz tarafından bize söylenen; ampulü bulan Edison’un ne kadar büyük bir mucit olduğu idi. Tesla'yı hiç anlatmamışalrdı bize. Adını büyüdüğümüzde  duyduk;  Edison dan daha iyi olduğunuda. Edison ile Tesla arasında ki ilişkiyi bilmeyenler için hatırlatalım.

   Tesla, Edison ile karşılaştığında Alternatif Akım sisteminin açıklamasını yapar. Edison onu takmaz ve şöyle der. ‘  Sen teori üzerinde vaktini harcıyorsun ‘. Tesla’yı  yanında işe alır ve işi yapması halinde kendisine 50 bin dolar prim vereceğini söyler. Tesla  görevi başarıyla tamamlar ve primini isteyince Edison dan şu tepkiyi görür. ‘ Tam bir Amerikalı gibi düşünmeye başladığında Amerikan şakalarınıda anlayabilirsin ‘ der  ve  vaad ettiği parayı vermez. Tesla hemen istifa eder. Bu olay iki zeki insanın uzun bir rekabete gireceğinin göstergesidir.

   Tesla projelerini hayata geçirmek için çok uğraşır. Maddi kaynak konusunda sıkıntı çeker. Ona yardımcı olacak kişileri bulur, başarılıda olur ancak maddi kaynaklar tükenir, kendi hissesinden vazgeçerek büyük bir jest yapar ve bunu şu şekilde açıklar. ‘ Para insanların kendilerine biçtiği kıymete haiz değildir. Benim bütün param deneylere yatırılmıştır. Bunlarla yeni keşiflerde bulunup insanoğlunun yaşamının biraz daha kolaylaştırılmasını sağlıyorum.

 ‘

   Tesla’nın buluşları anlatmakla bitmeyecek kadar fazla. Evlerimizde kullandığımız floresan lamba, mikro dalga fırın, uzaktan kumanda. Otomobillerde ki ateşleme sistemini, radarı.  İlk insan yapımı şimşeği kendisi yapmıştır.

   Günümüzde Tesla’nın Alternatif  Akım sistemini örnek alarak yapılan bir girişim daha var. İsminden de anlaşılacağı üzere  Tesla Motors. Tamamen Tesla’nın Alternatif Akım projesini kullanarak bir araba yaptı. 0 dan 100 km hıza 3.9 saniyede ulaşan, 300 kilometrelik yolu tek damla benzin harcamadan alabiliyor.

  Tesla para yönetiminde hiç başarılı değildi. Son zamanlarını borçlarından kaçmak için otel değiştirmekle harcadı.  7 Ocak 1943 tarihinde 86 yaşında New Yorker Otelin de 3327 numaralı oda da kalp yetmezliği sebebiyle hayata veda etti…

  Son olarak Tesla’nın şu sözüyle yazıyı bitirelim. ‘ Bırakın doğruları gelecek söylesin. Herkesi eserlerine ve başarılarına göre değerlendirsin. Bugün onların olsun ama uğrunda çok uğraştığım gelecek benimdir.  - Nikola Tesla

Emice

  3 yıl önce tanıdım seni Emice. Ortak noktamız her zaman ki gibi Trabzonspor’du. Bu renklere gönül vermiş insanlar arasında en yüreklisiydin sen. Yaşın ilerlemişti ama o kadar enerjiktin ki senin gibi kimse yoktu, olamazdı kimse senin gibi. Bu ansızın gidişin hiç olmadı Emice hem de hiç.

  Gençtin hepimizden, davamızda en önde sen vardın. Her yerde sen vardın. İtalya da İsviçre de. Şimdi sen yoksun kim taşıyacak bu bayrağı, gücümüz yetebilecek mi Emice . Senin gibi olabilecek miyiz acaba he ?

  Her daim gülerdi yüzün, abimizdin, akıl hocamızdın, nasihat ederdin, yol gösterirdin bize, yanımızda olurdun her zaman, şimdi sensizliğe nasıl alışırız Emice  ?

  Beni her gördüğünde ay em et karabük derdin öyle bilmiştin beni, şimdi kim bu şekilde karşılayacak beni , kim gülüp sarılacak Emicem. Bu ansızın gidişin hiç olmadı Emice hem de hiç.

  Arkanda o kadar seven bıraktın ki. Seni tanıyıp tanımayan ismini duyan herkes bu gidişinin ardından gözyaşlarını tutamadı. Hani birilerinin değeri onu kaybedince anlaşılırdı ya. Bu kayıp öyle değil, en değerlimizdin sen bizim öyle de kalacaksın.

  Senin yokluğuna nasıl alışacağız hiç bilmiyorum  Emicem. Allah, geride bıraktıklarına bizlere sabır versin. Mekanın cennet olsun, inşallah orada görüşürüz Emice. Yeğenlerin hep seninle. Aralık hep soğuk olur ama bu aralık sensiz daha soğuk be Emice…

Bizim Trabzonspor

     
  2 Ağustos 1967 yılında, İdmanocağı, İdmangücü, Karadenizgücü ve Martıspor'un anlaşıp birleşmesiyle kuruldu bordo - mavi takım. Kimse tahmin edemezdi bu kadar kısa sürede çok büyük başarılara imza atacağını, ihtimal dahi etmiyorlardı belki de.

  47 yıla çok büyük damga vurdu Trabzonspor. Diğer İstanbul kulüpleri gibi direk 1. Ligden başlamadı oysa ki. 2. Ligde şampiyon olup, 1. lige çıktığı ilk 3 sezonda şampiyonluğu göğüsleyen taraftı bordo mavi renkler. Anadoludan çıkan ilk şampiyon ünvanını kazandı. İstanbul'a karşı yarışıyordu, kafa tuttuğu takımlara karşı yarışmak kolay değildi. Her daim dik bir şekilde mücadele etti ve mücadele etmeye devam edecek.

  Yarım asır oldu neredeyse bu şanlı takımın kurulması. Geriye dönüp bakıldığında 7 kez 1. Lig Şampiyonluğu, 8 kez Türkiye Kupası Şampiyonluğu, 1 kez Türkiye kupası, 7 kez Cumhurbaşkanlığı kupası, 5 kez Başbakanlık kupası ve 74-75 yılı Kıbrıs barış kupası şampiyonluğu kazandı. Dile kolay 47 yılda kazanılan başarılar... 

  Trabzonspor'un en büyük destekçisi taraftarıdır. Sonuna kadar kendisine bağlı olan taraftarına çok şey borçludur, onu var eden her zaman ve her yerde yanında olan taraftarıdır. Çok büyük özveri gösteren bu şanlı takımın güzide taraftarı, kupalar için, büyük başarılar için İstanbul takımlarını tutmamış, memleketinin takımı olan bordo - mavi renklere tamamen bağlı kalmıştır...

  Değeri çok büyüktür Trabzonspor'un. Anlatılmaz yaşanılır cinsten bir sevgidir. Dışarıdan bakıldığında kimse anlamaz bunu, özel duyguların yeridir Trabzonspor, uğruna can verenlerin takımıdır Trabzonspor. Bu sevgiyi kimsenin anlamasını da beklemeyiz...

 Şunu bilip şunu söyleriz ki, bu renkler biz var oldukça var olacak. Onunla yatıp onunla kalkacağız, onunla üzülüp onunla sevineceğiz, ona koşup onunla mutlu olacağız. Nefes aldığımız sürece, bu renklere gönül verenleri, bu yolda hayatını kaybedenleri unutmayıp unutturmayacağız.

Açıklanamayan Sevgi

      

       Gerçeği görmek mi desem yoksa kader mi belirsiz. Tek bir açıklaması var içten gelen bir sevda bu. Başka açıklaması olamaz.

      İsmini açıklamadan birisini anlatacağım. Kendisi Iğdırlı. 19 yaşında ve 9 yaşından beri Trabzonsporlu. Sevdalısı, müptelası adeta...

      Küçük yaşta futbola dair pek bir ilgisi olmamakla birlikte sadece Galatasaray ve Fenerbahçe’nin ismini biliyormuş. Dayısı öncü olmuş Trabzonspor sevdasının başlamasına. İlk ve tek bildiği şey de renkleri : "Bordo – Mavi"...

         Renklerine sempati duymuş önce, sonra çılgın taraftarına. Yavaş yavaş filizlenmiş içinde Trabzonspor aşkı. Büyümüş, büyürken  içinde ki sevda da katlanmış. Daha Trabzon’u görmemiş. Ama sanki bizden biri gibi davranmış, içimizden biri gibi. 2-3 okul değiştirmiş. Gurbete gelen Trabzonlu ve Trabzonsporlu kişilerle tanışmış, mutlu olmuş.

      Kim mutlu olmaz ki ? Sevdalısı olduğu şehirden insanlar gelmiş yanına. Daha fazla sevmiş. Daha çok öğrenmiş şehri , takımı. Kısaca her şeyi. Artık kafaya koymuş Trabzon’a gitmeyi. Rüyalarını süsleyen, küçüklük hayali olan şehre gitmeyi, oraları görmeyi, havasını solumayı… Kim istemez ki?

       Hayali bir gün gerçek olmuş. Gitmiş görmüş Trabzon’u. Bir insanın en çok sevdiği şey bir gün gerçek oluyor. O an dünyada ki en mutlu kişi O olsa gerek… 

    Kimin aklına gelir ki tanımadığı bilmediği şehrin takımına sevdalanmak. Hadi biz memleketimizin takımını tuttuk, peki ya diğerleri ? Onların amacı neydi ? Cevap bulunmuyor bu sorulara. Tek bir açıklaması olabilir belki de : Karşılıksız Sevgi…

  Çok insan var burada anlattığım arkadaşım gibi. Niceleri var sebepsiz ve karşılıksız Trabzon’u seven. İhtiyacımız var onlara. Onların da bize. Her zaman ve her daim Bordo – Mavi renkleri sevmek dileğiyle…

Ölüme Giderken Bile Trabzonspor

    

     Trabzon şehrinin futbolla yatıp futbolla kalktığı herkes tarafından bilinir. Bu şehirde futbolun insanların hayata bağlanış biçimi olduğu gerçeği de gözler önünde. Yıllarca beklenen özlem geçen yıl son buldu. Ama öncesinde beklenen o uzun yıllar, şehrin sabırsız olmasına neden oldu ve aynı zamanda sadece bir spor dalı olan futbolu, taraftarlığı çok abarttığımız gerçeğini (bence) belli ettik.

     Yıllardan beri gelen özlem, yalnızca futbol için nefes alan, tertemiz şampiyonluk görmek için atan kalpler bu şehir insanlarından başka kimseye ait değildi. Nitekim bu yolda çok kayıp verdi bu şehir. O mutluluğu yaşayabilmek için çok insan hayata gözlerini yumdu. Belki de nefes almalarına neden olan tek şey Trabzonspor’du…

   Son 19 yıl içerisinde, toplam 17 Trabzonspor taraftarı bu yolda hayata gözlerini yumdu. Kalp krizleri hariç… Nice taraftarlar geldi takımını statta destekledi. Ya desteklemeye giderken ruhları çıktı bedenlerinden ya da dönüş yollarında hayata gözlerini yumdular. İsimleri belki unutulmuş veyahut bazen aklımıza gelir gider oldu bu insanlar… Tek diledikleri o mutlu günleri, o şampiyonluk kupasını sonuna kadar destekleyeceği  Trabzonspor’lu futbolcuların elinde görmekti… Göremeden göçtüler bu dünyadan…

    Sadece Trabzonspor üzerinden örnek verdim hayatta olmayanlara. Çok insan vardır takımlarını desteklemek üzereyken hayata gözlerini yuman. Arkasında nice anılar bırakan… O insanları da analım, arkalarından dua etmeyi esirgemeyelim…

Gelelim yazının başlığına, merak edenlere bir sorum olacak… Evde oturuyorsunuz, birden rahatsızlandınız, kalbiniz sıkışmaya başladı. Bunu cidden hissettiniz… İlk olarak ne yapardınız ? Cevaplar şu şekilde olmalı sanki; en yakınımdaki insana haber veririm, apar topar hastaneye götürülmeyi isterim dimi ? En doğru ve mantıklı olanı bu şekilde olmalı degil mi ?

    Peki içimizden hangimiz, o anda o derece önemli olan bir zaman diliminde hızlıca evden hastaneye gitmek varken, odasına gider de Trabzonspor formasını giyinip hastaneye gider? Belki de yolda giderken kalp krizi geçirecek, hayata gözlerini yumacak… Aynı zamanda o kişi Trabzon’lu olmadığı halde bu davranışı gösteriyor. Sonuna kadar desteklediği takımın, gönül verdiği Bordo – Mavi renkli formayla son nefesini vermeyi amaçlamış olsa gerek…

    Anlatmak istediğim de bu işte… Futbol’u , Trabzonspor’u fazlasıyla önemsiyoruz, bazen de abartıyoruz… Yukarıdaki paragrafta anlattığım yaşanmış bir olay… Bu şehir sabırsız, bu şehir başarıya, mutluluğa aç. Bu şehir, bu şehrin takımı, bu şehrin takımını destekleyen taraftarı sevinmeye muhtaç…

Gurbette Trabzonsporluluk - 2

            Yaz sezonu gelirken herkeste bir heyecan, tatil planları, deniz, plaj, kum. Ama bazıları var onların planları apayrı, yıl boyunca bekledikleri zaman geldi çattı. Memleketlerine dönme zamanı, rüyalarında süsledikleri şehri görmek, renklerine aşık oldukları takımı az da olsa görebilmek  için.
            
             Kimden mi bahsediyorum  ?  Tabi ki de gurbette yaşayan Trabzonsporlulardan. Ancak bu zamanlarda istediklerine ulaşıyorlar. Avrupa’nın çeşitli şehirlerinde, kilometrelerce uzakta belki de rüyalarına giren şehre dönüş yolu başladı.

                                       




             Dönüş başladı ama gelmeyende var,  hasretle gün sayıp o anı bekleyen ve hayatında bir şeylerin ters gittiği zamanlara denk geldi bu tarih, ama yılmadılar dik durdular, biliyorlardı kaderleri buydu. Bu şekilde yaşamaya alıştılar.

             Bazıları da var takımın avrupa hazırlık kampı için tatil programını değiştiren, biletini erteleyen. Sırf takımı görebilmek, oyuncularla fotoğraf çekilebilmek, özlemini gidermek için. Havaalanında karşılamaya gidecek olanlar bile var. Tarifi imkansız bir sevgi bu. Onların duygularını anlayabilmek  çok zor. Onlar gibi olmak istemeyen çok kişi bulabilirim.


             

              İşi gücü olan, tatile gitmesi zor olanları da var bu kişiler arasında. Ne yapmalı ne etmeli diye düşünen, çaresizlik duygusunu en üst seviyede yaşayanların bile tek ilacı Trabzon ve Trabzonspor !

     Yurt dışında yaşayan Trabzonlu olmayıp Trabzonspor’u tutanlarda var. Hayatında Trabzon’u görmemiş ama bir Trabzonlu gibi şehri ve takımı seven, takımın yurt dışı kampı için ülke değiştiren taraftarlardan bahsediyorum. Zoru ne bu insanların ?  Tek cevabı var o da ; Bitmeyecek olan sevdaları…

    Şunun da bilincinde hepsi ; Gün gelecek bu güzel zamanlarda bitecek. Yine evlerine, okudukları, yaşadıkları, para kazandıkları topraklara dönecekler. Önümüzdeki yaz için yine gün saymaya başlayacaklar, özlemler yine artacak her sene bu şekilde devam edecek. Bir nebze olsun özlemlerini dindirecek bir şey var. O da yastığının altında sonsuza dek duracak hatıra fotoğrafları…

    

                                            

Gurbette Trabzonsporluluk

    Gurbette Trabzonsporluluk çok farklıdır.Taraftarın duyduğu özlem apayrıdır.Trabzon'da yaşayan insanlar gibi değildir.2 haftada bir maça gidemez onlar.Bekleyişleri çok uzundur çok.Duydukları özlem tarif edilemez, onların yerinde olmak istemez insan.Ama kaderimiz bu derler, isyan etmeyip ilk gün ki gibi severler ve desteklerle takımlarını.

      Ağızlarında hep Trabzonspor vardır.Hiç eksik etmezler, her cümlede bir Trabzon kelimesi mutlaka geçer.Yaşayış amaçları olmuştur takım, hayata tutundukları daldır onlar için Trabzonspor.Dualarında hiç eksik etmezler, kimisinin babası ağır hastadir, hayati tehlikesi vardır ama o yine Trabzonspor'u eksik etmez, babası gözlerini açsında takımı görsün der.Öyle mutlu olsun der hep içinden.Öyle dua eder...

      Gurbette takımı desteklemek apayrıdır.Gün sayarlar takımı görmek için.Kimisi vardır; Avrupa kupasında yaşadığı şehrin takımıyla aynı gruba düşsünde Trabzonspor buraya gelsin, takımımı burada göreyim diye dua eder.Öyle ki duası kabul olur, yaşadığı şehrin takımı ile aynı gruptadır Trabzonspor.Ondan sonra da gün sayar, 2 ay öncesinden başlar gün saymaya, aynı askerler gibi şafak tutar.Takımı gelir, kamp yaptığı otelin önünde bekler usulca, futbolcuları görmek onlar ile fotoğraf çekilmek için can atar.

     Trabzonspor kendi ülkesinde kamp mı yapacak ? Orada yaşayan Trabzonspor taraftarından mutlusu yoktur dünyada.Çünkü takımı yılda bir iki kez görme imkanı vardır.Bunu kaçırır mı hiç ? Takım maç mı yapacak yaşadığı yerde, ne yapar eder takımın ineceği hava alanı ve saatini öğrenir,kilometrelerce uzaklıktan gelir yerinde karşılar takımı.Böyle mutlu olur gurbette ki taraftar.Öyle hazırlar kendini.Maç günü gelir, hayatında yaşayamayacağı anlardır o anlar öyle destekler takımı.

    Biletleri günler öncesinden tüketir gurbette ki insan.Sabahleyin erkenden kalkar bilgisayar başında biletini alır.Bu şansı kaybeder mi hiç ? Sabahlara kadar uyuyamaz, tuttuğu takım yanına geliyor, hayatının anlamı olan takımı görecek.Uyku tutar mı hiç ? 

   Bir özlemdir gurbette ki taraftar için Trabzonspor.Hayatın anlamıdır onun için.duvarlarında hep o renkler vardır.Bordo - Mavi dir, hayat onun için.Başka renk bilmez onlar.Aklı fikri hep Trabzonspordur.Onunla üzülür, onunla mutlu olur, tüm duyguları onun sayesinde yaşar.

  

  Trabzon'da yaşayan taraftar ile farkı budur aslında.Düşüneceği varı yoğu Trabzonspordur.Uzaktır ona ama kaderi budur.Bilincindedir her şey, unutamayacağı anları hafızasına yer edinir.

        Peki siz ? Gurbetteki taraftarın yerinde olmak ister misiniz ?